«Δεν ξέρω κάτι παραπάνω…»
Με το βλέμμα στραμμένο στο πάτωμα, η Όλγα Μαρκόβσκι στεκόταν απέναντί του , τρέμοντας ολόκληρη και ξεφυσώντας χωρίς σταματημό.
«Ειλικρινά , δεν έχω κάτι παραπάνω να σας πω…».
Δίχως αμφιβολία , το κορίτσι ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα.
«Σε παρακαλώ Όλγα , δεν είμαι εδώ για να σε ανακρίνω , αλλά χρειάζομαι μερικές πληροφορίες που να πάρει!» , εκείνος , σοβαρός αστυνόμος είχε μπροστά του μία δαιδαλώδη υπόθεση και έπρεπε να λάβει κάποιες απαντήσεις. Δεν ήθελε να είναι απότομος , αλλά είχε περάσει πολύ ώρα και το μόνο που είχε πάρει από την κουβέντα με τη νεαρή σερβιτόρα ήταν αναφιλητά , άναρθρες κραυγές και μία σειρά από «δεν ξέρω τίποτα» και «δεν έχω σχέση με αυτά» . Πλέον έχανε και αυτός τη ψυχραιμία του.
Κοίταξε με συμπόνια για ακόμα μία φορά την κοπέλα. «Όλγα , χαλάρωσε. Μερικές ερωτήσεις σου κάνω. Δεν πρόκειται να σε πειράξει κανείς. Αν φοβάσαι να μιλήσεις γιατί σε απειλεί κάποιος , θα φέρουμε προστασία. Δεν υπάρχει κίνδυνος» , της χαμογέλασε.
Τα αναφιλητά σταμάτησαν και το βλέμμα της υψώθηκε μεμιάς , λες και είχε ακούσει το μαγικό ξόρκι που θα τα άλλαζε όλα.
«Είχα μιλήσει με τον άλλο κύριο…» , ψέλλισε.
Ο Μπάστερ μεμιάς κατάλαβε πως προφανώς ο άλλος κύριος ήταν ο Ήθαν. Ο Αστυνόμος Ήθαν Πρινς από το τμήμα ανθρωποκτονιών ερευνούσε ένα φόνο τις τελευταίες ημέρες γύρω από το καζίνο Κάραμελ Ντρημς , μέχρι που χθες το βράδυ βρέθηκε νεκρός στην ίδια ακριβώς περιοχή. Τι τραγική ειρωνεία. Ή μάλλον , τι τραγικό έγκλημα. Και τι τραγικός δολοφόνος! Επέστρεψε κατευθείαν στον τόπο του εγκλήματος...
«Και τι του είχες πει; Ήξερες κάτι για τη δολοφονία του Σάμιουελ Λόκατ την προηγούμενη εβδομάδα;»
«Την ημέρα εκείνη είχα το ρεπό μου , κι έτσι δε γνωρίζω τίποτα κύριε αστυνόμε. Απλά είχα ενημερώσει το μακαρίτη για κάθε …» , κόμπιασε για ακόμα μία φορά , «αχ , φοβάμαι τόσο… Δε φοβάστε κι εσείς για τη ζωή σας; » .
«Μην ανησυχείς για εμένα Όλγα. Εξάλλου δε με αφορά ακριβώς ο φόνος του αστυνόμου Πρινς , αλλά όλη η παράνομη δραστηριότητα στην περιοχή… Υπήρξε κάποιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο παρελθόν; Τι συμβαίνει στο καζίνο; Θέλω απλά να μου πεις όσα του είχες πει , κάθε λεπτομέρεια.»
«Τον είχα ενημερώσει για κάθε ύποπτο μούτρο που μπαινοβγαίνει στο καζίνο μας» , αναστέναξε.
«Άρα να υποθέσω πως του είχες δώσει ονόματα και περιγραφές;».
«Ναι , μα δε θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο εδώ..» .
Την κοίταξε στα θλιμμένα μάτια της. Η κοπέλα ήταν απλή υπάλληλος και τόση ώρα την είχε υποβάλει σε μία ψυχοφθόρα διαδικασία στον τόπο εργασίας της. Το καζίνο ήταν φωλιά για κάθε λογής μούτρο , όπως ακριβώς του είχε περιγράψει. Ακόμα και οι τοίχοι είχαν αυτιά εκεί μέσα , και πολύ εύκολα η κουβέντα τους θα μπορούσε να τη βάλει σε μπελάδες. Της έσφιξε το χέρι και έκλεισε το μάτι του.
«Οκ , αρκετά μου είπες για σήμερα. Δε θέλω να σε κουράσω άλλο και ήδη σου κουρέλιασα τα νεύρα. Όσα μου είπες ειδικά πριν λίγο ήταν εξαιρετικά σημαντικά και θα συμβάλλουν στην ερευνά μας. Αν σε ξαναχρειαστώ , ξέρω ότι μπορώ να υπολογίσω στις πληροφορίες σου».
Ο Μπάστερ γύρισε και άφησε τη νεαρή να τον κοιτάζει ανακουφισμένη , ενώ σκεφτόταν πως έπρεπε άμεσα να ανατρέξει στο αρχείο που είχε αφήσει ως τώρα ο Ήθαν , για να βγάλει μία άκρη. Άραγε του είχε όντως δώσει ονόματα η δεσποινίς Όλγα; Ή μήπως όλες οι ελπίδες του ήταν φρούδες;
Με αυτές τις σκέψεις βρήκε τον πιστό του φίλο και υπαστυνόμο Μαξ Φάρελ λίγο πιο έξω από την είσοδο του κτηρίου να τον περιμένει.
«Μεσημέριασε! Τόση ώρα πήρε η ανάκριση του προσωπικού; Και γιατί ποτέ δε μου απαντάτε στο αναθεματισμένο τηλέφωνο;»
«Με καθυστέρησε μία σερβιτόρα , δεν έμαθα και τίποτα σπουδαίο βέβαια… Μασάνε τα λόγια τους. Όσο για το τηλέφωνο , πρέπει να το ξέχασα σπίτι. Μαζί με όλη την τσάντα μου. Καλά που έχω αυτό το μπλοκάκι για να σημειώνω».
«Αστυνόμε , δεν πάμε καλά , όλα τα σημαντικά έγγραφα για την υπόθεση είναι σε αυτή την τσάντα και εδώ έγινε φόνος ενός σημαντικότατου συναδέλφου. Δεν μπορείτε να ξεχνάτε έτσι απλά την τσάντα σας!»
«Σα να έχεις δίκιο καλέ μου Μαξ , καλά που έχω κι εσένα. Είσαι πράγματι η καλή μου νεράιδα».
Ο υπαστυνόμος δεν ήξερε αν αυτό ήταν κομπλιμέντο. Ευγενικά δεν το σχολίασε , και γρήγορα έφυγαν προς το αυτοκίνητο. Αφού ασχολήθηκαν με τα διαδικαστικά και μάζεψαν πληροφορίες από τους υπαλλήλους του καζίνου Κάραμελ Ντρημς , σειρά είχε ο διευθυντής της επιχείρησης. Ο Πιερλουίτζι Αρμάτι .
Στο κέντρο της Γκόλντβιλ , θα έβρισκες σε ένα πολύ καλόγουστο γραφείο τον κύριο Αρμάτι , γενικό διευθυντή του καζίνου. Αραχτός σε μία μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα , περίμενε από ώρα τον αστυνόμο Μπάττερ. Γρήγορα προσέφερε σε αυτόν και τον Μαξ από ένα ποτήρι ουίσκι –παρά την άρνηση του δεύτερου για αλκόολ εν ώρα υπηρεσίας- και χαρούμενος θα απαντούσε σε όλες τους τις ερωτήσεις.
Πριν από αυτές όμως , προηγούταν μία εγκυκλοπαιδική κουβεντούλα. Ο Μπάστερ προσπαθούσε πάντα να χαλαρώσει το συνομιλητή του πριν ξεκινήσει η κυρίως συζήτηση. Μπαίνοντας στο δωμάτιο παρατήρησε τη μουσική υπόκρουση και έτσι δεν μπορούσε παρά να μιλήσει για αυτήν , και πιο συγκεκριμένα για τον Έλτον Τζον.
«I miss the earth so much , I miss my wife...» , οι γνωστοί στίχοι και η κλασική μελωδία ακούγονταν σιγανά από κάποια ηχεία τοποθετημένα στην ξύλινη βιβλιοθήκη.
«Είναι υπέροχος ο Έλτον , δε βρίσκετε;» , είπε συγκρατημένα ο διευθυντής.
«Μα βέβαια , παρότι είμαι πιο πολύ φαν του σκληρού ροκ , δεν μπορώ να αρνηθώ την αξία του Έλτον Τζον για το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα !» .
Προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Μαξ , οι δύο άνδρες σήκωσαν τα ποτήρια τους , και ήπιαν λίγο ουισκάκι , ενώ σιγοτραγουδούσαν το Rocket Man. Ευτυχώς όμως ο Μπάστερ Μπάττερ , πάντα ήξερε τι έκανε.
«Λέγοντας για τον Rocket Man και γενικότερα για ρουκέτες , το καζίνο σας τελευταία αποτελεί πόλο έλξης διάφορων συμβάντων…»
«Πράγματι , φαίνεται ότι γίναμε βορά ορνίων» , μουρμούρισε.
«Δεν προκαλέσατε τίποτα;»
«Εμείς; Εμείς είμαστε απλά μία τίμια επιχείρηση , ένα καζίνο ξεχωριστό , συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης. Γιατί να προκαλέσουμε μπελάδες; Η αρνητική διαφήμιση δεν αποτελεί στόχο για κανέναν. Πείτε μου ποιον συμφέρει να πεθαίνουν άνθρωποι κοντά στην μπίζνα του…»
«Σεβαστή η κουβέντα σας , αλλά έχω βάσιμες υποψίες πως υπάρχει ύποπτη δραστηριότητα γενικότερα στην περιοχή , αλλά και ειδικότερα στο καζίνο σας» , τον κοίταξε και συνέχισε , «Ίσως και κάτω από τη μύτη σας.»
«Δηλαδή εννοείτε πως δεν παίρνω χαμπάρι τι γίνεται στο καζίνο μου;» , απάντησε εκνευρισμένα ο Αρμάτι.
«Δεν εννοώ τίποτα , απλά με δύο δολοφονίες σε μία εβδομάδα έξω από το καζίνο , κάτι δεν πάει καλά!».
«Άρα ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;»
«Κάπως έτσι κύριε Πιερλουίτζι. Μήπως υπάρχει κάποιος εγκληματίας κοντά σας και δεν το γνωρίζετε; Μήπως στο καζίνο σας μπαινοβγαίνει υπόκοσμος;»
«Δε σας επιτρέπω! Το καζίνο αποτελεί πολιτισμικό στοιχείο και τουριστική ατραξιόν για την πόλη μας εδώ και δεκαετίες! ΤΙ ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ;»
«Και πώς εξηγείτε τους πυροβολισμούς;»
«Αυτό είναι δική σας δουλειά! Να τους εξηγήσετε και να βρείτε τους ενόχους και τον υπόκοσμο.»
Φαινόταν ξεκάθαρα ότι ο διευθυντής θα αρνιούταν την οποιαδήποτε σχέση με τις δολοφονίες. Ήταν ανώφελο λοιπόν να προσπαθούν. Ήπιε στα γρήγορα το ποτό του , έκανε νόημα στο Μαξ και σηκώθηκαν να χαιρετήσουν.
«Ελπίζω ο επόμενος φόνος να μη γίνει μέσα στο καζίνο , θα είναι κρίμα να σας στοχοποιήσουν χωρίς λόγο» , είπε με νόημα καθώς εξέρχονταν από το γραφείο.
Στο δρόμο για το σπίτι , όπου τον περίμενε η γλυκιά του αδελφή η Σάντρα , δεν αντάλλαξαν και πολλές κουβέντες. Η μέρα ήταν δύσκολη και κανένα φως δε φαινόταν στην άκρη του τούνελ.
Αφού δεν έβρισκαν άκρη μέσω του φόνου , θα συνέχιζαν να ερευνούν την εγκληματική δραστηριότητα γενικότερα. Άραγε θα φτάνανε στο μυστηριώδες πρόσωπο που ταλάνιζε την πόλη; Ή θα έπρεπε να τα βάλουν με το οργανωμένο έγκλημα;
Ένα ήταν σίγουρο , το περιβόητο Κάραμελ Ντρημς και ο ίδιος ο Πιερλουίτζι Αρμάτι ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με αυτό και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Ήταν εξάλλου γνωστό πως δεύτερος ξάδερφος του γενικού διευθυντή του καζίνου , ήταν ο Τζόναθαν Τορνάντι. Και όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες , πίσω από κάθε βρώμικη δραστηριότητα στην πόλη , βρισκόταν αυτός και μόνο αυτός…
Με το βλέμμα στραμμένο στο πάτωμα, η Όλγα Μαρκόβσκι στεκόταν απέναντί του , τρέμοντας ολόκληρη και ξεφυσώντας χωρίς σταματημό.
«Ειλικρινά , δεν έχω κάτι παραπάνω να σας πω…».
Δίχως αμφιβολία , το κορίτσι ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα.
«Σε παρακαλώ Όλγα , δεν είμαι εδώ για να σε ανακρίνω , αλλά χρειάζομαι μερικές πληροφορίες που να πάρει!» , εκείνος , σοβαρός αστυνόμος είχε μπροστά του μία δαιδαλώδη υπόθεση και έπρεπε να λάβει κάποιες απαντήσεις. Δεν ήθελε να είναι απότομος , αλλά είχε περάσει πολύ ώρα και το μόνο που είχε πάρει από την κουβέντα με τη νεαρή σερβιτόρα ήταν αναφιλητά , άναρθρες κραυγές και μία σειρά από «δεν ξέρω τίποτα» και «δεν έχω σχέση με αυτά» . Πλέον έχανε και αυτός τη ψυχραιμία του.
Κοίταξε με συμπόνια για ακόμα μία φορά την κοπέλα. «Όλγα , χαλάρωσε. Μερικές ερωτήσεις σου κάνω. Δεν πρόκειται να σε πειράξει κανείς. Αν φοβάσαι να μιλήσεις γιατί σε απειλεί κάποιος , θα φέρουμε προστασία. Δεν υπάρχει κίνδυνος» , της χαμογέλασε.
Τα αναφιλητά σταμάτησαν και το βλέμμα της υψώθηκε μεμιάς , λες και είχε ακούσει το μαγικό ξόρκι που θα τα άλλαζε όλα.
«Είχα μιλήσει με τον άλλο κύριο…» , ψέλλισε.
Ο Μπάστερ μεμιάς κατάλαβε πως προφανώς ο άλλος κύριος ήταν ο Ήθαν. Ο Αστυνόμος Ήθαν Πρινς από το τμήμα ανθρωποκτονιών ερευνούσε ένα φόνο τις τελευταίες ημέρες γύρω από το καζίνο Κάραμελ Ντρημς , μέχρι που χθες το βράδυ βρέθηκε νεκρός στην ίδια ακριβώς περιοχή. Τι τραγική ειρωνεία. Ή μάλλον , τι τραγικό έγκλημα. Και τι τραγικός δολοφόνος! Επέστρεψε κατευθείαν στον τόπο του εγκλήματος...
«Και τι του είχες πει; Ήξερες κάτι για τη δολοφονία του Σάμιουελ Λόκατ την προηγούμενη εβδομάδα;»
«Την ημέρα εκείνη είχα το ρεπό μου , κι έτσι δε γνωρίζω τίποτα κύριε αστυνόμε. Απλά είχα ενημερώσει το μακαρίτη για κάθε …» , κόμπιασε για ακόμα μία φορά , «αχ , φοβάμαι τόσο… Δε φοβάστε κι εσείς για τη ζωή σας; » .
«Μην ανησυχείς για εμένα Όλγα. Εξάλλου δε με αφορά ακριβώς ο φόνος του αστυνόμου Πρινς , αλλά όλη η παράνομη δραστηριότητα στην περιοχή… Υπήρξε κάποιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο παρελθόν; Τι συμβαίνει στο καζίνο; Θέλω απλά να μου πεις όσα του είχες πει , κάθε λεπτομέρεια.»
«Τον είχα ενημερώσει για κάθε ύποπτο μούτρο που μπαινοβγαίνει στο καζίνο μας» , αναστέναξε.
«Άρα να υποθέσω πως του είχες δώσει ονόματα και περιγραφές;».
«Ναι , μα δε θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο εδώ..» .
Την κοίταξε στα θλιμμένα μάτια της. Η κοπέλα ήταν απλή υπάλληλος και τόση ώρα την είχε υποβάλει σε μία ψυχοφθόρα διαδικασία στον τόπο εργασίας της. Το καζίνο ήταν φωλιά για κάθε λογής μούτρο , όπως ακριβώς του είχε περιγράψει. Ακόμα και οι τοίχοι είχαν αυτιά εκεί μέσα , και πολύ εύκολα η κουβέντα τους θα μπορούσε να τη βάλει σε μπελάδες. Της έσφιξε το χέρι και έκλεισε το μάτι του.
«Οκ , αρκετά μου είπες για σήμερα. Δε θέλω να σε κουράσω άλλο και ήδη σου κουρέλιασα τα νεύρα. Όσα μου είπες ειδικά πριν λίγο ήταν εξαιρετικά σημαντικά και θα συμβάλλουν στην ερευνά μας. Αν σε ξαναχρειαστώ , ξέρω ότι μπορώ να υπολογίσω στις πληροφορίες σου».
Ο Μπάστερ γύρισε και άφησε τη νεαρή να τον κοιτάζει ανακουφισμένη , ενώ σκεφτόταν πως έπρεπε άμεσα να ανατρέξει στο αρχείο που είχε αφήσει ως τώρα ο Ήθαν , για να βγάλει μία άκρη. Άραγε του είχε όντως δώσει ονόματα η δεσποινίς Όλγα; Ή μήπως όλες οι ελπίδες του ήταν φρούδες;
Με αυτές τις σκέψεις βρήκε τον πιστό του φίλο και υπαστυνόμο Μαξ Φάρελ λίγο πιο έξω από την είσοδο του κτηρίου να τον περιμένει.
«Μεσημέριασε! Τόση ώρα πήρε η ανάκριση του προσωπικού; Και γιατί ποτέ δε μου απαντάτε στο αναθεματισμένο τηλέφωνο;»
«Με καθυστέρησε μία σερβιτόρα , δεν έμαθα και τίποτα σπουδαίο βέβαια… Μασάνε τα λόγια τους. Όσο για το τηλέφωνο , πρέπει να το ξέχασα σπίτι. Μαζί με όλη την τσάντα μου. Καλά που έχω αυτό το μπλοκάκι για να σημειώνω».
«Αστυνόμε , δεν πάμε καλά , όλα τα σημαντικά έγγραφα για την υπόθεση είναι σε αυτή την τσάντα και εδώ έγινε φόνος ενός σημαντικότατου συναδέλφου. Δεν μπορείτε να ξεχνάτε έτσι απλά την τσάντα σας!»
«Σα να έχεις δίκιο καλέ μου Μαξ , καλά που έχω κι εσένα. Είσαι πράγματι η καλή μου νεράιδα».
Ο υπαστυνόμος δεν ήξερε αν αυτό ήταν κομπλιμέντο. Ευγενικά δεν το σχολίασε , και γρήγορα έφυγαν προς το αυτοκίνητο. Αφού ασχολήθηκαν με τα διαδικαστικά και μάζεψαν πληροφορίες από τους υπαλλήλους του καζίνου Κάραμελ Ντρημς , σειρά είχε ο διευθυντής της επιχείρησης. Ο Πιερλουίτζι Αρμάτι .
Στο κέντρο της Γκόλντβιλ , θα έβρισκες σε ένα πολύ καλόγουστο γραφείο τον κύριο Αρμάτι , γενικό διευθυντή του καζίνου. Αραχτός σε μία μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα , περίμενε από ώρα τον αστυνόμο Μπάττερ. Γρήγορα προσέφερε σε αυτόν και τον Μαξ από ένα ποτήρι ουίσκι –παρά την άρνηση του δεύτερου για αλκόολ εν ώρα υπηρεσίας- και χαρούμενος θα απαντούσε σε όλες τους τις ερωτήσεις.
Πριν από αυτές όμως , προηγούταν μία εγκυκλοπαιδική κουβεντούλα. Ο Μπάστερ προσπαθούσε πάντα να χαλαρώσει το συνομιλητή του πριν ξεκινήσει η κυρίως συζήτηση. Μπαίνοντας στο δωμάτιο παρατήρησε τη μουσική υπόκρουση και έτσι δεν μπορούσε παρά να μιλήσει για αυτήν , και πιο συγκεκριμένα για τον Έλτον Τζον.
«I miss the earth so much , I miss my wife...» , οι γνωστοί στίχοι και η κλασική μελωδία ακούγονταν σιγανά από κάποια ηχεία τοποθετημένα στην ξύλινη βιβλιοθήκη.
«Είναι υπέροχος ο Έλτον , δε βρίσκετε;» , είπε συγκρατημένα ο διευθυντής.
«Μα βέβαια , παρότι είμαι πιο πολύ φαν του σκληρού ροκ , δεν μπορώ να αρνηθώ την αξία του Έλτον Τζον για το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα !» .
Προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Μαξ , οι δύο άνδρες σήκωσαν τα ποτήρια τους , και ήπιαν λίγο ουισκάκι , ενώ σιγοτραγουδούσαν το Rocket Man. Ευτυχώς όμως ο Μπάστερ Μπάττερ , πάντα ήξερε τι έκανε.
«Λέγοντας για τον Rocket Man και γενικότερα για ρουκέτες , το καζίνο σας τελευταία αποτελεί πόλο έλξης διάφορων συμβάντων…»
«Πράγματι , φαίνεται ότι γίναμε βορά ορνίων» , μουρμούρισε.
«Δεν προκαλέσατε τίποτα;»
«Εμείς; Εμείς είμαστε απλά μία τίμια επιχείρηση , ένα καζίνο ξεχωριστό , συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης. Γιατί να προκαλέσουμε μπελάδες; Η αρνητική διαφήμιση δεν αποτελεί στόχο για κανέναν. Πείτε μου ποιον συμφέρει να πεθαίνουν άνθρωποι κοντά στην μπίζνα του…»
«Σεβαστή η κουβέντα σας , αλλά έχω βάσιμες υποψίες πως υπάρχει ύποπτη δραστηριότητα γενικότερα στην περιοχή , αλλά και ειδικότερα στο καζίνο σας» , τον κοίταξε και συνέχισε , «Ίσως και κάτω από τη μύτη σας.»
«Δηλαδή εννοείτε πως δεν παίρνω χαμπάρι τι γίνεται στο καζίνο μου;» , απάντησε εκνευρισμένα ο Αρμάτι.
«Δεν εννοώ τίποτα , απλά με δύο δολοφονίες σε μία εβδομάδα έξω από το καζίνο , κάτι δεν πάει καλά!».
«Άρα ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;»
«Κάπως έτσι κύριε Πιερλουίτζι. Μήπως υπάρχει κάποιος εγκληματίας κοντά σας και δεν το γνωρίζετε; Μήπως στο καζίνο σας μπαινοβγαίνει υπόκοσμος;»
«Δε σας επιτρέπω! Το καζίνο αποτελεί πολιτισμικό στοιχείο και τουριστική ατραξιόν για την πόλη μας εδώ και δεκαετίες! ΤΙ ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ;»
«Και πώς εξηγείτε τους πυροβολισμούς;»
«Αυτό είναι δική σας δουλειά! Να τους εξηγήσετε και να βρείτε τους ενόχους και τον υπόκοσμο.»
Φαινόταν ξεκάθαρα ότι ο διευθυντής θα αρνιούταν την οποιαδήποτε σχέση με τις δολοφονίες. Ήταν ανώφελο λοιπόν να προσπαθούν. Ήπιε στα γρήγορα το ποτό του , έκανε νόημα στο Μαξ και σηκώθηκαν να χαιρετήσουν.
«Ελπίζω ο επόμενος φόνος να μη γίνει μέσα στο καζίνο , θα είναι κρίμα να σας στοχοποιήσουν χωρίς λόγο» , είπε με νόημα καθώς εξέρχονταν από το γραφείο.
Στο δρόμο για το σπίτι , όπου τον περίμενε η γλυκιά του αδελφή η Σάντρα , δεν αντάλλαξαν και πολλές κουβέντες. Η μέρα ήταν δύσκολη και κανένα φως δε φαινόταν στην άκρη του τούνελ.
Αφού δεν έβρισκαν άκρη μέσω του φόνου , θα συνέχιζαν να ερευνούν την εγκληματική δραστηριότητα γενικότερα. Άραγε θα φτάνανε στο μυστηριώδες πρόσωπο που ταλάνιζε την πόλη; Ή θα έπρεπε να τα βάλουν με το οργανωμένο έγκλημα;
Ένα ήταν σίγουρο , το περιβόητο Κάραμελ Ντρημς και ο ίδιος ο Πιερλουίτζι Αρμάτι ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με αυτό και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Ήταν εξάλλου γνωστό πως δεύτερος ξάδερφος του γενικού διευθυντή του καζίνου , ήταν ο Τζόναθαν Τορνάντι. Και όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες , πίσω από κάθε βρώμικη δραστηριότητα στην πόλη , βρισκόταν αυτός και μόνο αυτός…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου